Startbijeenkomst Skuutje WR 60 goed bezocht
Uitgegeven op 07-03-2012 om 17:25  |  link  |  bewaar  |  print

WIERINGEN - Met een feestelijke bijeenkomst in het atelier van Hans Blank in Den Oever werd er woensdagmiddag min of meer een officieel startschot gegeven tot het werven van gelden voor de restauratie van het oudste visserschip in Nederland, het Skuutje WR 60. Veel mensen gaven gehoor aan de uitnodiging. restauratie kost minimaal 50.000 euro.


Eerste CD en postzegels waren voor burgemeester Theo Van Eijk. De burgemeester is zelf lid van het bestuur van de vrienden van het Zuiderzee Museum. In die hoedanigheid is hij portefeuillehouder van het varend erfgoed van het museum. Hij is dan ook bijzonder geïnteresseerd in dit project. Voeg daar ook nog eens zijn achtergrond als Rotterdammer bij (volgens eigen zeggen niet te horen) en het plaatje is compleet.

Het Skuutje WR 60 is eind vorig jaar in handen gekomen van de stichting vrienden van de Wieringer Aak. Hiervoor was de WR 60 in handen van de stichting WR 60 uit Hoorn.

Over de vorige stichting, tevens een stukje historie:

"Projectbeschrijving,

De exacte geschiedenis van de WR60 is niet meer te achterhalen. Vaststaat dat het schip vanaf november 1911 in het bezit is geweest van de vissersfamilie Breet. Uit de overlevering over deze familie en mensen met veel kennis van de historie van Wieringen blijkt echter dat iedereen met liefde over 'het schutje van Breed' spreekt. Zij menen dat oude schippers in de jaren 60 al spraken over het oudste scheepje van Nederland, waarschijnlijk rond 1840 gebouwd in Medemblik. In Medemblik is daar echter vooralsnog niets van teruggevonden. Zelfs het archief van de visserijkentekens gaat niet verder terug dan 1891 en biedt daarom ook geen houvast.

Het model, een voorontwerp van de latere, grotere blazers en de overlevering en inschatting van specialisten geeft volgens kenners voldoende houvast om de bouw rond het jaartal 1840 te houden. In de zomer van 2001 sprak Joris Mooijman op Texel met Siem Hemelrijk, eigenaar van het Blazertje de TX60 over het idee om dit varend monument te verkopen aan een stichting die zich het behoud van het Blazertje ten doel stelt. Nadat bleek dat Siem hier positief tegenover stond, kon op 28 juni de Stichting i.o. haar eerste vergadering beleggen. Siem had zich verzoend met het feit dat hij na 32 jaar afscheid zou nemen, en het schip werd door de stichting gekocht. Het werd vrijwel direct omgedoopt tot WR60, haar oorspronkelijke kenteken".


Naast postzegels en CD's kan men dit beeldje kopen voor 300 euro, zo steun je de restauratie WR 60. Voor meer informatie en verkooppunten kijk op Wieringer skuutje WR 60.nl

Tjeerdo Wieberdink heette de gasten welkom. Er is voor de restauratie veel geld nodig. Men hoopt op een aantal sponsors naast de mensen en bedrijven die nu al helpen. Met postzegels en cd's komt de stichting er niet.

Restaurateur Kees Hos wist veel te vertellen over het schip van 150 jaar oud. er wordt onderzoek gedaan naar het hout om te kijken hoe oud het echt is. Vijftig jaar geleden verliet het schip Wieringen. Simon Breet voer er als laatste mee vanuit Den Oever. Zijn zoons Jaap en Piet waren aanwezig en hebben vroeger zelf meegevaren met de boot. Toen er meer vis nodig was werden de schepen groter en ontstond de Wieringer aak. Van de ca. 60 skuutjes is dit het enige overgebleven exemplaar. Men hoopt het schip over anderhalf jaar weer in de vaart te hebben.

Vertegenwoordigers van de vorige stichting WR 60 kwamen met kado's en spraken de hoop uit dat alles goed komt. Zelf konden zij het project niet meer aan. De mensen waren al langer bekend met de vakmanschap van Kees Hos en zijn blij dat het schip weer op Wieringen ligt, al is dat wel met een ietsje weemoed. 's Middags mochten de gasten de werf bezoeken aan de Westerlanderlaan. Een veertigtal mensen namen ondanks de regen de moeite om de restauratie te bekijken.

De kleindochter van schipper Simon Breet, Monique, nam het eerste beeldje in ontvangst van beeldhouwer Hans Blank.

Mark en Jeroen Zijlstra vertolkten het lied "Wieringer Skuutje", in dit nummer wordt het leven op het schip bezongen a la Bunzingers. Henk Cornelissen zorgde voor de vertaling van het lied in het wieringer dialect.