Nu op Kerkplein: Een sleutelbos

De krulwilg
Door: Pink

Uitgegeven op 29-07-2022 om 17:16

Bij mijn buurtjes staat een paastak in de tuin. Nu ja, het is een boom die ooit paastak was. Wie kent niet de drang om die takken in de grond te stoppen als je er na de Paas achter komt dat ze mooie wortels hebben gekregen in de vaas. Om vervolgens na een paar jaar te constateren dat het geen aanwinst is voor je tuin, want de boom wordt groot, rommelig en slordig.

Welnu, ik vermoed dat, lang geleden, wijlen mijn buurman ook de drang had het stekje in de grond te zetten. Gelukkig is er bij de buurtjes wel plek genoeg voor. Nu staat er een respectabele krulwilg met een dikke stam. Buurman knotte de wilg elke 3 jaar om te voorkomen dat de takken te zwaar werden en afbraken in een zomerstorm. Het knotten gaat net als bij de gewone schietwilg, gewoon alles rücksichtslos van de stam af hakken, zagen of knippen. Inmiddels wordt het tuinwerk overgenomen door zijn zoons en is het alweer een flinke tijd geleden dat de wilg onder handen is genomen. De boom heeft een behoorlijke kruin die meedeint op de wind.

De wilg staat pal voor mijn raam bij de eettafel en is een wereld op zich. Ik heb er een uitstekend zicht op. Het meest wordt hij bezocht door meesjes die er altijd wel iets lekkers in tegen komen, maar ook mussen, merels en de Vlaamse pubergaaitjes komen er graag.

Vandaag zat er een zanglijster in. Deze lijster is momenteel weer vaste gast in mijn tuin. Zij slaat de slakken die ze vindt kapot op de zwerfkeien die langs het pad liggen. Hun smidse ligt dan bezaaid met tientallen kapotte huisjes totdat ik er weer een bezem langs haal.
De lijster is helemaal niet schuw. Als ik eraan kom dan gaat ze eerst gewoon door met haar getimmer, totdat ik echt te dichtbij kom. Dan rent ze met haar hoofd gebogen, alsof ze uit een helikopter komt, naar een overhangende plant. Vanuit daar fladdert ze richting een paaltje of de wilg, om meteen weer verder te gaan met haar werk als ik voorbij ben. Ik ben duidelijk maar gewoon een lastige passant in haar domein.

Als de wilg gesnoeid wordt is het feest voor de dieren. Vooral de paarden die in het land staan, achter onze tuin, zijn gek op de takken en bladeren van de wilg. Ook schijnen parkieten gek te zijn op wilg. Het is overigens niet verstandig een paastak uit de winkel aan je parkiet te geven. Die paastakken zijn vaak behandeld met een goedje waarvan parkieten het loodje leggen. En dat zou dan weer jammer zijn.
Vroeger werden de parkieten mee de mijnen ingenomen. Zij vielen letterlijk van hun stokje als er giftig mijngas ontsnapte bij het delven naar steenkool. Zo werden de mijnwerkers gewaarschuwd voor gevaarlijke situaties en konden ze snel wegrennen. Ik vind dit dan weer leuk om te weten. Het zou me niet verbazen dat “van je stokje vallen” hier etymologisch vandaan komt.

Fijn weekend, val niet van je stokje.
Liefs, Pink