Nu op Kerkplein: Grastrimmer

Territoriaal gedrag
Door: Pink

Uitgegeven op 18-03-2022 om 12:22

Vanochtend in alle vroegte was ik getuige van een sterk staaltje territoriaal gedrag. Twee roodborstjes waren tegelijk op dezelfde plek in de tuin. Een van de twee meende dat de voederplank van hem is en zette zijn borstveren op. De andere roodborst cirkelde wat treiterend rond en de bazige bezetter moest steeds een kwartslag draaien om zijn indrukwekkende borst aan de ander te laten zien. Uiteindelijk koos deze laatste het hazenpad.

Een koude oorlog, geen geweld, alleen maar veel poeha.

De nachten waren de afgelopen week vol van geluiden. Ik denk dat er deze week veel vogels zijn teruggekeerd op Wieringen, in ieder geval de grutto en de kievit. In de nacht hoorde ik deze week ook een ander geluid dat ik niet kende. Het klonk een beetje alsof er een slaapkamer verder een kind met verstopte neus lag te slapen. In het ritme van een rustige ademhaling hoorde ik steeds een heel licht ieuw... ieuw... Maar bij nader inzien kwam het van buiten. Het was de klagende roep van een ransuil.
Een kadootje om te horen als je 's nachts niet slapen kunt.

Deze week loop ik met de collectebus voor Amnesty langs de deuren. Ik doe dat met plezier. Ik loop mijn eigen buurtje en daardoor kost het ook even wat tijd. De eerste de beste buurvrouw waar ik aanbelde had problemen met de televisie, dus daar maar even gekeken of ik kon helpen. En zo volgde er nog meer waar ik langer bleef dan verwacht.
Ik loop rond etenstijd om zoveel mogelijk mensen aan te treffen. Bij bijna elke deur die opengaat golft de etenslucht naar buiten. Vooral als er gefrituurd wordt is de lucht soms zo zwaar dat ik even wankel op mijn benen.

Wat mij opvalt is het geefgedrag van mensen. De meeste mensen hebben een bakje met losse Euro's bij de deur en geven uit fatsoen, het maakt ze eigenlijk niet uit voor welk goed doel ik kom, ze geven altijd wat. De minder georganiseerde mensen moeten zoeken naar hun portemonnee en geven wat ze op dat moment aantreffen. Soms is dat een paar stuivers, soms is dat een briefje van vijf of tien. En af en toe overwegen mensen het goede doel echt op inhoud en beslissen dat ze willen geven, of niet.
De mensen over wie ik mij echt verbaas zijn de mensen waarvan ik weet dat ze het (heel) goed hebben en die niet willen geven en daar hele zwamverhalen bij gaan ophangen. Nu mag dat natuurlijk, we leven gelukkig in een vrij land, waar je recht op je eigen mening (daar strijdt Amnesty ook voor), maar het zijn uiteindelijk vrijwel allemaal drogredenen om te verbloemen dat je nogal ik-gericht bent en je rijkdom niet wilt delen met een ander. Over territoriaal gedrag gesproken...

Ik zet hier even het banknummer van Amnesty neer, dan kunnen de mensen, waar ik niet ben geweest of die misschien toch in de gaten hebben dat de wereld er niet mooier op wordt als je alleen maar aan jezelf denkt, ook hun steentje bijdragen.

NL 14 RABO 03 03 46 03 26

Jouw steun geeft mensen vrijheid - Amnesty International.

Ik dank jullie namens de mensen in landen waar het recht helaas veel minder recht is dan in Nederland.

Liefs, Pink