Nu op Kerkplein: zakmes

Het zout in de pap
Door: Pink

Uitgegeven op 11-03-2022 om 17:29

Afgelopen woensdag was de uitvaart van mijn lieve oom Willem in Alkmaar. Helaas was niet iedereen door corona in staat te komen. Gelukkig was er een live-stream. Lang leve de techniek. Ik had geen corona en kon gelukkig wel echt aanwezig zijn.

Het was een indrukwekkende bijeenkomst met mooie verhalen. De zon golfde door de grote ramen de zaal binnen, een zeer getalenteerde pianiste speelde op de vleugel en samen zorgde het voor een waardig afscheid. Op exact het juiste moment koos een zwaan ervoor om weg te vliegen uit het watertje waar we op uitkeken. De timing was magisch.

Wat ook bijzonder is op zo'n dag, zijn de ontmoetingen met de mensen erna. Familie die je jaren niet gezien hebt. Altijd weer de opmerking dat we elkaar alleen nog maar tegenkomen bij begrafenissen, zo jammer. En na het ergste verdriet komen de sterke verhalen los. Weet je nog... En langzaam wint de lach het eventjes van het verdriet. Er worden afspraken gemaakt om elkaar vaker te gaan bezoeken.

Het is het zout in de pap op zo'n dag.

Over zout gesproken. Mijn zoutmolen, waar ik altijd grof zeezout in doe, was afgelopen week leeg en ik had geen zak zeezout in huis om het aan te vullen. De gewone jozo zit in een grote pot in de bijkeuken. Ik gebruik die nooit, hooguit om de stoep ijsvrij te maken, ik vind zeezout veel lekkerder over de tomatensalade. Maar van deze gewone jozo nam ik afgelopen week, bij gebrek aan beter, steeds een klein beetje tussen mijn vingers en liep er dan mee terug naar de keuken. Heel onhandig.
De gang naar de supermarkt werd steeds uitgesteld door allerlei goede redenen, maar ik begon me wel steeds meer te ergeren aan die lege zoutmolen. Slim als ik was, dacht ik de molen voor één keer te vullen met de jozo. Een hilarisch moment volgde. Nadat de molen volledig gevuld was pakte ik hem op om de deksel er weer op te draaien. En als een overactieve zandloper liep alle zout er binnen 1 seconde aan de onderkant weer uit. De openingen waren niet berekend op zulk fijn zout. Dat had ik natuurlijk wel kunnen bedenken, maar goed het was al gebeurd. Een charmant wit bergje zout lag op het keukenblad. Geen succes.

Als je zout knoeit krijg je ongeluk, zeggen ze wel. Je moet dan onmiddellijk zout over je linker schouder gooien, in de ogen van de slechte geesten. De kant waarlangs ook de duivel mee gluurt. Ik heb dat niet gedaan. Ik denk dat het gooien van zout meer ongeluk veroorzaakt, je weet immers nooit wat er achter je staat. Bovendien moet ik het ook zelf weer opruimen.

Liefs, Pink