Brandweerlieden verdienen waardering
Uitgegeven op 24-08-2018 om 17:39  |  link  |  bewaar  |  print

Ieder dorp in de Kop van Noord-Holland bestond vroeger uit een gemeenschap waarin iedereen elkaar kende. De meeste mannen hadden hun (meestal agrarische) werk dicht bij huis. Als er wat te blussen viel renden de mannen op hun klompen zo snel mogelijk met de brandspuit naar de plek des onheils. Er was nog sprake van 'nabuurschap'. De samenleving is op dat punt echter grondig veranderd.

Tekort
Brandweerteams kampen anno 2018 met een tekort aan (vrijwillige) mankracht. De dierenambulance met een chronisch tekort aan vrijwilligers. Organisaties en overheden willen uit economische overwegingen op grote schaal gebruik (gaan) maken van vrijwilligers. Er wordt daarom steeds meer een beroep gedaan op de vrije tijd van burgers. Een Wieringerwerfs brandweerteam (foto) offerde in 1948 een vrije dag op om in een landelijke brandbluswedstrijd als beste uit de bus te komen. De mannen blonken vast van trots toen ze thuis kwamen met de kampioensbeker.


In 1948 werd brandweerkorps Wieringerwerf Nederlands kampioen brandblussen - foto Regionaal Archief Alkmaar)

Vrijwilliger zijn betekent dat je vrije tijd moet inleveren. Niemand levert graag vrije tijd in tenzij je je activiteit ook ziet als een hobby. Vrijwillige brandweermannen vinden het bijvoorbeeld leuk om in teamverband te oefenen en branden te blussen. Of samen gezellige uurtjes door te brengen. Daar hebben zij veel voor over. Bovendien vinden de meeste vrijwilligers hun werk nuttig. Zij willen iets betekenen voor de samenleving. Toch laat dat alles onverlet dat het een zeer grote investering is voor een (brandweer) vrijwilliger. De eisen die gesteld worden aan een brandweerman zijn hoog. Hij moet sterk en gezond zijn, tegen een stootje kunnen en bovendien snel ter plaatse kunnen zijn.

Pluim of geld?
Bij de brandweer blijkt Immateriële waardering, een schouderklopje of 'een pluim' niet voldoende om vrijwilligers te motiveren. Waardering zal bij die onmisbare dienstverlening ook tot uiting moeten komen in geld. De vergoedingen voor 'gewone' brandweervrijwilligers zijn helaas zeer laag. Er is tevens sprake van grote verschillen in die 'materiële' waardering. Iedere vrijwilliger krijgt een jaarlijkse vergoeding die varieert van minimaal € 353 tot maximaal € 9002. De hoogste in rang krijgt dus op jaarbasis meer dan 25 keer zoveel uitbetaald als de man die het vuur blust. Tevens krijgt de commandant per daadwerkelijk gewerkt uur veel meer betaald dan de 'gewone' brandweerman (tabel vergoedingsbedragen vrijwillige brandweer per 1 januari 2018). We willen daarmee voor een dubbeltje op de eerste rang zitten en dat is natuurlijk vreemd in een maatschappij waar geld een dominante rol speelt. Om het beroep van -vrijwillige- brandweerman wat aantrekkelijker te maken zou in ieder geval de vergoeding voor de 'gewone' brandbestrijder omhoog moeten en moet er ook eens goed naar de eisen gekeken worden. Branden blussen is namelijk niet in de eerste plaats een hobby maar een vak...

Kees Zwaan