Virtuoze blinde zigeunermuzikant komt herinneringen ophalen in Oosterland
Uitgegeven op 06-11-2010 om 04:31  |  link  |  bewaar  |  print

OOSTERLAND - Tcha Limberger krijgt come-back op Wieringen. DOOR MIKE MULLER (PR-SCKW EN SKAH) Als kind bleek hij al een muzikaal wonder. Ondanks zijn blindheid ging hij geen muzikale uitdaging uit de weg. Dat bracht hem waar hij nu is. Tcha Limberger komt voor even terug naar Wieringen, waar zijn muzikaliteit in de jaren '90 al snel werd opgemerkt door Kees Klein en wijlen Kees Bootsman. Limberger is inmiddels een internationaal gerenommeerd muzikant, maar maakt graag tijd vrij om zijn rentree te maken in de Michaëlskerk op Oosterland.


Tcha Limberger, foto Rick Vink.

Tcha Limberger is afstammeling van een befaamde muzikale zigeunerfamilie uit België. In 1977 wordt hij net iets te vroeg geboren in Brugge, waardoor hij in de couveuse raakt. Daar raakt hij zijn zicht kwijt, wat voor hem betekent dat hij zijn verdere leven blind zal moeten doorbrengen. Het is een zoon van een Vlaamse moeder en vader Vivi Limberger is een erkent gitarist uit de familie. En zijn muzikale talenten heeft hij dus niet van een vreemde. Daarnaast was Tcha's grootvader de legendarische Piotto Limberger. En zoals het vaak in zigeunerfamilies gaat, kreeg ook Tcha de muzikaliteit met de paplepel ingegoten. Hij kan door zijn blindheid geen noten lezen, dus je zou denken dat zijn handicap het hem extra moeilijk maakt, maar niets is minder waar. “Het is voor mij niet extra moeilijk, hoor” zegt Limberger. “Als solo-violist, zoals ik nu ben, sta je evengoed niet met bladmuziek voor je te spelen, je speelt tijdens concerten alles uit je hoofd, dus zo bijzonder is het ook niet”. Maar hoe studeer je de liederen dan in, dat doen ze immers wel met bladmuziek. “Ik luister en speel ze na. Als het echt moeilijk wordt, ga ik de stukken ontcijferen in braille. Veel oefenen, maar ik houd van improvisatie, dus het komt altijd goed”.

Kind
Als tweejarig jongetje had Limberger al een uitgesproken voorliefde voor de flamenco, een van zigeunerfamilies afkomstige zuid-Spaanse muziekstijl. Op zijn zesde leerde hij gitaar te spelen. “Maar ik zong en trommelde al wel een hele tijd,” verzekert Limberger lachend. “Mijn moeder stond er op, dat ik een gewone school zou volgen en dat is ook gebeurd. Als kind sprak ik ook al twee talen, het Nederlands en de zigeunertaal Romanesch.” Het heeft hem goed gedaan dat zijn moeder een Belgische is, want in traditionele zigeunerfamilies is het een gewoonte dat blinde kinderen zoveel mogelijk in de caravan blijft om daar muziek te kunnen spelen. Tcha is contra, want hij reist heel Europa door om zijn muziek ter gehore te brengen. “Ik treedt nu op in Engeland, Hongarije en Frankrijk.” Op zijn tiende speelde Limberger het instrument de banjo. Hij mocht mee met het New-Orleansorkest. Maar de banjo greep hem toch niet zo, al ging het bespelen het instrument hem -als vanzelfsprekend- goed af. Op zijn tiende kwam hij op Wieringen en gaf een concert in de Michaëlskerk. Hij bleef logeren in de boerderij van Kees Klein en samen met wijlen Kees Bootsman heeft hij met de Wieringers veel beleefd. “Op mijn dertiende mocht ik met het grote Michaëlskoor en het barokorkest mee naar Polen, waar ik als solist fungeerde. Dat was een schitterende tijd”.

Nostalgische reis
Niet veel later speelde hij in het familieorkest: de legendarische Piotto's, dat vernoemd is naar zijn grootvader. Intussen bespeelde hij de klarinet en toverde ook daar de mooiste tonen uit. “En samen met mijn vader en een bassist maakten we het trio 'the Limberger family'.” Vanaf zijn zeventiende jaar schoof hij ook de klarinet aan de kant en begon hij met vioolspelen. “Ik ben opnames gaan zoeken van Hongaarse muzikanten. De viool vond ik toch typerender dan de klarinet. Ik ben de stukken na gaan spelen en probeerde op het zelfde niveau te raken als de solo-violisten. Dat lukte aardig,” lacht hij. Toen Tcha negentien werd, kwam hij met het orkest in Boedapest, en wilde graag de muziekstijl Magyar nota kunnen beheersen, maar om dat voor elkaar te krijgen moet je eerst Hongaars leren spreken. Dat heb ik gedaan, in braille. Zes uur per dag leren en was gedwongen een tijdje geen concerten te geven.” Na dat muzikale avontuur kwam hij op 24-jarige leeftijd weer terug in België en speelde daar in allerlei orkesten. “Pas toen ik 27 werd, ging ik toeren met een voor mij bekende regisseur, door heel Europa heen.” Ook in Nederland? “Niet zo vaak, en daarom vind ik het ook leuk dat ik nu weer herinneringen mag komen ophalen. Ik heb er veel zin in en ben nieuwsgierig naar de akoestiek in de kerk, want na de restauratie ben ik er niet meer geweest. Het wordt een leuke, nostalgische reis samen met mijn vader en één van de beste bassisten die ik ken: de Hongaar Csikos Vilmos.”
Het Limberger trio treedt zaterdag 13 november op in de Michaëlskerk te Oosterland. De aanvang is 20.00 uur. Kaarten zijn 15 euro per stuk en zijn te verkrijgen via de site www.tcha.nl of door langs te gaan bij het secretariaat van de SCKW in Den Oever, Havenweg 18a. De openingstijden zijn maandagmiddag van 13.30 tot 17.30, dinsdagmorgen van 9.00 tot 12.30 uur of woensdags van 9.00 uur tot 12.30 en van 13.30 tot 17.30 uur.