Wieringen decor in de boeken van Cazimir Maximillian
Uitgegeven op 26-02-2022 om 21:50  |  link  |  bewaar  |  print

In de namiddag van de afgelopen Sinterklaasdag moest je als visserman niet schrikken als er een jongeman met blond haar op de haven van Den Oever ijsbeerde om overal foto's van te maken. Het was geen undercover, in eventuele schimmige zaken was hij niet geïnteresseerd. Nee, wat hij belangrijker vond was om een zo perfect mogelijke foto te schieten voor een van zijn boekomslagen, waarbij zo'n WR-kotter als belangrijkste onderwerp gold.

Maar ook in dezelfde periode pareerde hij veelal door Hippolytushoef om ook enkele foto's te maken. Nu is hij in Hippolytushoef niet zo vreemd als gezicht, maar hij lijkt met zijn schrijverscarière flink aan de weg te timmeren. Boek na boek blijven zich ophopen in zijn pijplijn, maar daar waar hij zijn verhalen op vele verschillende locaties en plekken liet afspelen, lijkt Wieringen nu de volle aandacht te krijgen in misschien wel vier van zijn aankomende ideeën.

Momenteel is hij bezig met het boek Samen. Een vervolg op een van zijn eerdere verhalen, waarin Hippolytushoef een uitgangspunt krijgt. Maar hij laat zijn creativiteit leven. In de wachtlijn staat ook 'Zo'n ding waar geluid uitkomt', dat zich zal situeren in Den Oever in... jawel... de nabije toekomst. Dit moet gaan over een man die de veertig passeert en weer bij zijn moeder woont, terwijl de wereld gebukt gaat onder zowel een dreigende oorlog, een economische crisis, een klimaatramp en zelfs een nieuwe virusvariant. Den Oever zal op den duur in verval raken, de mensen worden krankzinnig en op de zolderkamer in een ogenschijnlijk gewone Oeverse wijk zal de man zijn begrip slechts vinden bij een virtuele hologram-liefde.

Verder zal Cazimir Maximillian proberen om zijn grotendeels autobiografische 'Terug naar de basis' proberen af te ronden, waarin hij pendelt tussen het heden en het verleden, die verbanden met elkaar lijken te hebben. Het moet een behoorlijke pil worden. Verder nog een concept over een fictief persoon dat moet lezen als een jongensboek dat zich op den duur richt op het toenmalige Wieringse uitgaansleven. Ook wil hij terugkeren naar het Hippolytushoef van de jaren 90 met de titel 'Twee is geen priemgetal&apos’.

Ondanks zijn haat/liefde-verhouding met de streek, vindt hij de mooie elementen en herinneringen ook zeer belangrijk en krijgen zowel de natuur, als de ogenschijnlijke sfeer van de Wieringse dorpen en gehuchten een mooi portret. Ook lijkt hij vaak een ode te geven aan plekken als De Harmonie, Parkzicht voor de verbouwing in 2004, de geul van het Rozenlaantje waar hij als kind samen met vriendjes vele werelden creëerde, zijn wandel en fietstochten en uiteraard Viskiosk Havenzicht, waar hij graag zijn lunchpauzes houdt als hij in de buurt van Den Oever is.