Nu op Kerkplein: Henricus schoolbankje

Rico-onder-de-bank
Door: Pink

Uitgegeven op 28-07-2023 om 12:47

Rico-onder-de-bank

Alvast mijn excuses voor het ontbreken van de column vorige week. Ik was een weekendje weg met de goegemeente en het kwam er niet van om nog wat te schrijven. Op de terugweg van dit weekendje reed ik met een lege kattenmand langs een mevrouw met een “overbodige” kat.

Dat kwam zo. Ik keek al maanden uit naar een nieuwe kat. Wij hebben hier een redelijk katvriendelijke omgeving en wij zijn katvriendelijke mensen, dus in ons huis en hart was er plaats voor een nieuwe vriend. Echter, alle katten die zo ontzettend goed worden aangeprezen door het asiel, bleken geen goede match met onze gezinssituatie. Ofwel ze kunnen niet samen met andere katten of honden, ofwel ze hebben dieetvoer en dat lust mijn hond veel te graag en dan wordt het voor mij een te dure business.

Uiteindelijk kwam er een katertje voorbij op het internet. Ik verzond wat berichtjes met de Roland, die een mevrouw bleek te zijn en ik kon het jonge diertje afgelopen maandag ophalen. Ik nam mijzelf voor geen boerderijkatje te nemen die niet gesocialiseerd is, want daar heb je alleen maar ellende mee. Dat hebben we al eens meegemaakt, een kat die niet gesocialiseerd is. Die kat luisterde naar de naam Fluffie, vreselijk… Ik was toen inmiddels de derde eigenaar, want niemand kon er wat mee en ook bij mij heeft Fluffie een jaar onder de bank gezeten van angst. En ook ik heb deze kat weer doorgegeven, aan een oudere mevrouw waar het heel rustigs was in huis. Fluffie is gelukkig bij dit volgende adres tevreden oud geworden.

Maar deze jonge kater was mensen gewend, werd mij beloofd.

We kwamen aan bij een boerderij in verbouwing. Er was een enorme chaos op het erf en mijn zorgen over de wildheid van de kat namen toe. Een vrouw deed de deur open en we kwamen in een soort woonkeuken waar de viezigheid van de muren afdroop. Er stonde 2 grote benches, die deden vermoeden dat er ook nog grote honden ergens moesten zijn. Ik dacht meteen: Een beetje bemoeizorg is bij deze mevrouw wel nodig. Twee bejaarde langharige katten die met een tondeuse waren behandeld kwamen sjokkend aan. Het bewuste katje was binnen en vloog direct in de denkbeeldige gordijnen door onze binnenkomst. Precies wat ik niet wilde.

De mevrouw probeerde het diertje te vangen en maakte de angst alleen maar erger. “Zo doet ie anders nooit” en “hij is echt heel lief hoor” maakte niet dat ik mijn mening over deze 2 maanden oude kater ging herzien. Uit beleefdheid vroeg ik welke poes de moeder was. Haar antwoord was doorslaggevend. “De moeder is vorige week door een van de honden doodgebeten”.

De redder in mij nam de overhand. Ik pakte de kattenmand, ze stopte de kat erin en ik betaalde. Snel naar buiten met een schreeuwende kat die duidelijk overstuur was.

Tijdens de autorit was de kat zo stil dat ik bang was dat ie van schrik een hartaanval had gekregen, maar er was niets aan de hand, behalve dan de angst.

Thuisgekomen is hij onder de bank geschoten en beweegt hij zich nu al 4 dagen van schuilplek naar schuilplek. Alleen voor het eten en voor een kennismaking met de hond en de kat komt hij voorzichtig tevoorschijn. Hij heeft de naam Rico van mijn jongste zoon gekregen, omdat hij toch wel wat stoerheid kan gebruiken. En hij begint zich al te gedragen naar zijn naam. Gisterenavond heeft hij wel 2 minuten lang geprobeerd de vliegenmepper te vangen. 2 volle minuten lang was hij vergeten dat er een mens met armen en benen aan die vliegenmepper vastzit.



Een zoekplaatje voor de liefhebbers. Rara, waar is Rico?

Jullie gaan er nog wel meer over horen, want ik ben er vol van.

Fijn weekend.

Liefs
Pink