Nu op Kerkplein: Hydrokorrels

Karakter
Door: Pink

Uitgegeven op 02-06-2023 om 13:02

Afgelopen week had ik een afscheidslunch van een collega bij een leuk restaurantje op het GGZ-terrein in Heiloo: Keuken met Karakter. In deze Horeca-zaak werken ook mensen die je niet direct in een horecazaak zou verwachten en dat maakt het eten daar nu precies zo leuk, naast natuurlijk dat het eten daar erg lekker is. Echt een aanrader.

Dat sommigen van het bedienend personeel niet doorsnee zijn, merkten we aan het volgende. We hadden eerst even lekker koffie gedronken en vervolgens de lunch besteld. Wachtend op de lunch vroeg een dame of we nog wat wilde drinken. We hadden allemaal wel behoefte aan gewoon water en dus bestelde we een karaf. Die werd door haar gebracht en iedereen kreeg een waterglas. Een minuut later kwam een collega om de koffiekopjes op te ruimen. Hij vroeg keurig “Bent u klaar?” en ruimde als eerste de volle karaf water op. We grepen snel in met de opmerking: “Laat die nog maar even staan, die is nog niet leeg”. Waarop de jongen zei: “Oja”, en vervolgens de fles terugzette. Daarna laadde hij al onze schone waterglazen op zijn dienblad, samen met de vuile koffiekopjes. Het was vertederend om te zien hoe goed hij zijn best deed.


Even een fotootje van de lunch die ik daar vervolgens had, echt heerlijk en prachtig opgemaakt.

Het terras van het restaurant is opgevuld met karaktervolle moestuinbakken voor de keuken en in die bakken stond overal roze knoflook. Die bloeit met prachtig roze bloempjes. Je ziet een minibloempje liggen naast het gele tomaatje op mijn bord, dat is dus van die roze knoflook.
Ik had deze looksoort nog nooit eerder gezien en dacht daardoor dat het heel bijzonder was. Helaas kon ik de tuinman van het terrein niet vinden anders had ik zeker een stekje gevraagd.
En zoals zo vaak kom ik nu op verschillende plekken in tuinen op Wieringen dit lookje tegen. Nooit eerder gezien en nu lijkt het wel overal te staan. Dus als iemand zaad of stekje voor mij heeft, ik hou me aanbevolen.

In mijn tuin woont Fred, ik heb er vast al eens over verteld, de merel met 1 been. Fred ziet er de laatste weken uit als een vogelverschrikker, wat een grappige woordspeling is, bedenk ik me nu. Al zijn veren staan alle kanten op. Hij heeft het heel druk met zijn gezinnetje en geen tijd om zijn verenpak op te poetsen. Wat voor een merel ook best moeilijk is als je maar 1 pootje hebt… Maar karakter heeft hij des te meer. Ik hou van hem, juist om zijn “anders zijn”.

De zon breekt door. Fijn weekend.

Liefs
Pink