Nu op Kerkplein: oortje

Bamboe, hop en een verdwaalde Amsterdammer
Door: Pink

Uitgegeven op 08-07-2022 om 13:05

Het is nooit klaar, opruimen. Ben je met het ene klaar, kan je met het volgende beginnen. Ik had als kind vroeger een boekje met de titel “Mevrouw kip leert vliegen”. Dat ging over een kip die elke dag dezelfde dingen in het huishouden deed, hetzelfde stof opzoog, dezelfde boodschappen deed en klaagde dat er nooit iets leuks gebeurde. Totdat ze op een dag in een storm terecht kwam en letterlijk en figuurlijk opgetild raakte. Hoog, boven in de lucht ontdekte ze dat ze kon vliegen. Daardoor veranderde haar kijk op het leven en ging ze blijmoedig de dagelijkse taakjes aan.

Ik ben ook weer blijmoedig op diverse fronten aan het opruimen, vooral in de tuin. Om te beginnen zijn we een heel grote bamboe aan het weghalen. Dat gaat nog wel enkele weken duren, we doen elk weekend een stukje. Bamboe is prachtig en verschrikkelijk tegelijk. Het ruist in de wind, biedt vogeltjes een mooie schuilplaats en ontneemt mij het zicht op een lelijk schuurtje. Helaas woekert de plant ook enorm. Hij is 3 meter hoog en beslaat inmiddels 5 m2 van de tuin. Na een hevig windje ligt de tuin en de vijver vol met gele bladeren die maar zeer langzaam verteren. Ook willen de uitlopers door een hek heen en proberen ze de vijver te halen. En dat is mijn grootste vrees, dat het door het vijverfolie heen gaat en een lek veroorzaakt. We zijn nu ongeveer op de helft (bovengronds) en ik heb inmiddels meer dan honderd nieuwe tonkinstokken klaar liggen voor de bonen en de tomaten. En ook diverse kamerplanten hebben een nieuwe stok gekregen.

Tegelijkertijd hebben we besloten dat de hop ook het veld moet ruimen. Die groeit prachtig over de pergola bij de vijver, maar steeds als we er langs gaan, pakt de hop ons bij de nek beet en laat een lelijke wond achter. Dus die ben ik afgelopen week te lijf gegaan. Er zit nog van alles in de grond en mijn armen en nek zien er niet uit, maar bovengronds is er geen hop meer. Ik brouw geen bier, dus ik treur er niet om. Tijdens het weghalen kwamen er nog wel wat lege duiveneieren naar beneden. De duiven moeten volgend jaar maar een ander plekje zoeken. Want de clematis en de roos die achterblijven bieden niet genoeg bescherming voor een nestje.

Ook kwam ik nog een roestig, loodzwaar (want vol met aarde) Amsterdammertje tegen. Die was 17 jaar geleden vanuit Purmerend meeverhuisd naar de huidige standplaats. Vraag me niet waarom dat ding er nog steeds stond, want ik heb er helemaal niks mee. Maar, in de kennissenkring zit iemand die enorm Ajax fan is en mijn gedachten dat hij hier wel blij mee zou zijn, bleken waar. Het paaltje is opgehaald en met een beetje TLC (Tender, Loving and Care) wordt het vast weer iets heel moois.

Vorige week schoot iemand mij aan. “Ben jij Pink?” Ik kon het niet ontkennen, want het was immers waar. Ze had een en ander gecombineerd en was tot bovenstaande conclusie gekomen. Het blijft grappig dat mensen uit mijn nabije omgeving al 2 jaar elke week mijn column lezen en niet weten dat ik ze schrijf. Ik ga nu weer even verder in de tuin. Moet nog mijn straatje schoonvegen.

Fijn weekend.
Liefs, Pink