Nu op Kerkplein: 45euro

Over vriendinnen met eigenaardige huisdieren
Door: Pink

Uitgegeven op 17-09-2021 om 11:44

Door de column over de buxusmot bood een vriendin mij, heel lief, 2 loopeenden aan. Zij heeft zelf deze eenden in de tuin en zet ze af en toe, met een hekje, bij de buxus waar de eenden hun werk moeten doen. De eenden 'snavelen' zo de hele struik leeg. Voor de tuin van mijn vriendin een prima oplossing, want zij heeft haar buxussen zo staan dat er een hekje omheen kan. Bij mij is dat onmogelijk omdat onze struiken midden in de bloemenborders staan. Helaas.

Die loopeenden zijn overigens wel heel leuk. Tijdens een van onze tuinreizen kwam ik ze al eens tegen.
Drie eenden die kameraad waren met de hond des huizes. De hond pakte de eenden af en toe bij hun nek en slingerde ze het water van de vijver in. Het zag er afschuwelijk uit, een iets te stevige beet zouden de eenden niet overleven. Echter, de eenden tikten 's morgens al op de ramen van de achterdeur om de hond uit te nodigen buiten te komen. Ze vonden het blijkbaar heel leuk!

Over eigenaardige huisdieren gesproken. Een andere vriendin heeft kippen los lopen op het erf. Deze kippen hadden bedacht dat ze 's nachts op een rekje tegen het huis wilden slapen. Echter, de enorme berg stront die zich eronder verzamelde was niet zo fris, dus onlangs besloot de vriendin het rekje weg te halen en de boel schoon te maken. De kippen waren die avond helemaal niet van streek. Ze hadden het open raam van de badkamer ontdekt maakte het zichzelf gemakkelijk op de venterbank, lekker droog de nacht in...

Eergisteren was er een vriendin even gezellig om een kopje thee gekomen. Haar kat Kaatje wandelde met haar mee. Dat doet Kaatje wel vaker. Wij hadden jeweetwel-kater Tinus, die wandelde ook altijd met mij mee en stond dan hard te janken als hij even niet meer wist waar je was.
De vriendin vertrok in de loop van de avond weer en zo tegen 11 uur word ik wakker gemaakt door mijn jongste zoon. "Volgens mij staat Kaatje voor onze deur te mauwen", fluistert hij in het donker. Ik zucht. Nachtrusten zijn bij mij een dingetje, dus wakker gemaakt worden is dan niet heel fijn. Maar goed, ik roep uit het raam en ja hoor... Daar is Kaatje, die roept keihard terug.

Zoonlief rent naar beneden en doet de deur open. Kaatje is blijkbaar een allemansvriend, want ze wandelt doodleuk de kamer in en laat zich aaien. Ik app met de vriendin. "Klopt het dat je Kaatje kwijt bent?". Ze is nog wakker en appt bevestigend terug. Manlief wordt gestuurd en om 23:30 uur is de kat-transfer afgehandeld. Nog net voordat de transfermarkt ging sluiten.

Zoon zegt nog: "Wat een avontuur weer."
En ik denk: "Ja, met huisdieren is er altijd wat."

Liefs, Pink