Kijken en bekeken wordenDoor: PinkUitgegeven op 01-01-2021 om 17:00
In Hippolytushoef staat een dennenboom. Hij staat er al sinds 1974. Hij is in die 46 jaar een flinke boom geworden en heeft het muurtje dat er naast staat al volledig ontzet met zijn sterke wortels.
De gemeente Wieringen heeft indertijd in al haar wijsheid besloten dat de boom een beeldbepalend element in het dorp is, dus om mag hij niet zomaar.
Gelukkig maar, want deze dennenboom verbergt een schat waar vele mensen elk jaar weer van genieten.
Inmiddels is het geen geheim meer dat een groep ransuilen in deze dennenboom hun roestplek hebben. Ze komen jaar in jaar uit in de winter overdag hun rust pakken in deze boom. Momenteel zo'n 15 uilen, maar het zijn er ook al wel 23 geweest.
Tegen de avond, als de schemer invalt, vallen de uilen één voor één uit de boom en scheren geruisloos tussen de huizen door naar hun eerste hapje van de nacht.
Een fantastisch gezicht.
Wat iets minder fantastisch is, zijn de braakballen en de grote hoeveelheid stront op de stoep onder de boom, maar goed, elk voordeel heeft zijn nadeel.
Als je onder de boom staat, kijken de uilen je roerloos en recht aan. Je kijkt en ze kijken terug. En geloof me, die 'stare down' winnen ze met gemak.
Af en toe drink ik koffie bij de eigenaren van de boom. Dan kan ik vanuit het huis de uilen en hun omgeving in een ander perspectief zien.
Regelmatig stoppen er auto's, fietsers, en wandelaars om even uitgebreid naar de uilen te kijken.
Groepjes mensen staan dan met zijn allen omhoog te kijken en te wijzen. Ze tellen ook altijd, maar zien er nooit zoveel als de geoefende eigenaar van de boom.
Zelfs vogelaars met telelenzen op een serieuze driepoot strijken neer onder de boom om de fotogenieke uilen te fotograferen.
Wij zitten dan lekker binnen met een bakkie koffie en een appeltaartje te kijken naar de kijkers.
Het zijn de kleine dingen die het leven de moeite waard maken. Ik wens de lezers van mijn columns veel van deze mooie kleine dingen toe in 2021.
Liefs, Pink