Nu op Kerkplein: 2 aanhangerwielen 5x112

Met Hotel De Haan naar Londen
Door: Frank Ottens

Uitgegeven op 17-02-2017 om 16:08

Een icoon tegen wil en dank. Zo zou je de afgelopen zondag, op 73-jarige leeftijd overleden Ajacied Piet Keizer toch wel kunnen typeren. Wars van dikdoenerij was hij. Grillig, nukkig, geniaal, doodnormaal, maar daardoor juist zo bijzonder. Een man naar mijn hart.

Ik heb alle In Memoriam's verslonden deze week, zelfs voor het eerst in tijden de Voetbal International weer eens gekocht. Smullen, al die oude anekdotes, al die monumentale zwart-witfoto's.

Jammer toch dat ik, als kind van de jaren zeventig, die prachtige jaren zestig niet bewust heb mogen meemaken. Die schitterende Beatlescoupes, die stijlvolle coltruien, die op maat gesneden pakken, de geweldige muziek - wat zou ik me thuis hebben gevoeld in dit opwindende decennium. Rebellie! Weg met het gezag! Haartjes lang!

Zelfs met roken viel je totaal niet uit de toon, integendeel. Het hoorde er gewoon bij in de sixties. In de rust staken Jopie en Pietje dan ook rustig een sigaretje op. Oefenmeester Rinus Michels kuchte een beetje omslachtig, maar meer ook niet.

Jammer ook dat mijn vader niet meer leeft. Dan had ik hem nog eens kunnen vragen met wie hij - een Feyenoorder toch - in 1971 ook alweer naar Londen was afgereisd. Want dat hij erbij was, staat vast. Als voetballiefhebber zal hij ongetwijfeld genoten hebben van die klassieke passeerbeweging van Piet Keizer tegen die kansloze Panathinaikos-verdediger. Zie op YouTube die mooie crosspass van Barry Hulshoff, de briljante aanname van Pietje met rechts, het naar binnen dribbelen, en dan, hup, de lome versnelling buitenom. Voorzet, kopbal Dick van Dijk, 1-0. Een magnifiek doelpunt.

Evert en Marga Supèr, de uitbaters van het roemruchte Hotel De Haan, die waren er in ieder geval ook bij in Londen, weet mijn moeder zich te herinneren. Volgens haar had Evert na afloop van de met 2-0 gewonnen Europa Cup 1-finale een graspol van het veld geknipt. Deze pol (kenners weten: afkomstig van het heilige Wembleygras) schijnt nadien nog tijden bij Hotel De Haan op de bar te hebben gestaan. Als trofee. Als bewijsstuk. Als helende kracht...

Maar navragen kunnen we het niet meer. Want Evert, Marga, mijn vader - ze zijn niet meer onder ons. Net als Pietje Keizer en Jopie Cruijff, dé twee mannen die ons kikkerlandje ooit mondiaal de weg wezen, op de kaart zetten, allure gaven.

Opdat we niet vergeten, lieve mensen.

!!!!!!!! Fijne vakantie !!!!!!!!


Peter Johannes Keizer, roepnaam Piet, 1943 - 2017. (Foto: Panini)