INDIËGANGERS GEDENKEN DODE KAMERADEN
Uitgegeven op 28-04-2003 om 07:19  |  link  |  bewaar  |  print

Wieringermeer - De dodenherdenking op 4 mei in Wieringermeer belooft dit jaar een speciale editie te worden. Niet zozeer vanwege de verhuizing van het monument naar de Granpré Molièrestraat in Wieringerwerf. Meer nog vanwege de onthulling van het Indiëmonument. Want het zijn juist de Indiëgangers die de afgelopen jaren schitterden door afwezigheid. Ze waren er altijd wel, maar werden nooit opgemerkt. Alsof de episode 'Ons Indië' aan Wieringermeer voorbij is gegaan. Het tegendeel blijkt waar. Bas Blijdorp (73) uit Middenmeer vormt hiervan het levende bewijs. Hij nam deel aan de politionele acties in Indië en ondernam de afgelopen jaren een speurtocht naar vergeten Indiëgangers, al dan niet gesneuveld, uit de Wieringermeer. Samen met Willem Wittink (82), de oudste nog levende Indiëganger van de polder.
Een uiterst moeizame zoektocht omdat het bevolkingsarchief door het verzet werd weggemoffeld en verloren ging toen de Wieringemeer in april '45 onder water werd gezet. De complete burgeradministratie was in een melkbus geperst en daarna onder de grond gestopt. Toen de Wieringermeer droogviel, bleek er weinig van over. Daarnaast vertrokken veel Indiëgangers als evacué buiten de Wieringermeer naar de voormalige kolonie dus ook deze gegevens boden weinig houvast. Gelukkig was daar het Genootschap voor de Historie van Wieringermeer aan de Brugstaat te Middenmeer. Met praktisch alle edities in huis van de Wieringermeerbode, voorheen Flevobode. Het lokale nieuwsblad bleek een zeer welkome bron van informatie want hierin trof Blijdorp talrijke aanknopingspunten. Via talloze telefoongesprekken en briefwisselingen kwam Blijfdorp bij vele Indiëgangers over de gehele wereld terecht. Blijdorp ziet de onthulling van een plaquette met namen van gesneuvelde Indiëgangers op het nieuwe oorlogsmonument aan de Granpré als een uitgestelde vorm van erkenning.
Blijdorp: ,,Hoe je het ook wendt of keert, iedereen heeft er wel een deuk van opgelopen. Na terugkomst in Nederland was er totaal geen aandacht voor ons probleem. Het waren de jaren van wederopbouw dus je moest niet zeuren maar in je handen spugen en aan de slag. Nu je ouder wordt, begin je de film steeds vaker terug te draaien en je merkt dat je beslist niet de enige bent. Ik heb hier mappen vol verzameld, allemaal verhalen die men kwijt wil. Complete dagboekfragmenten, bidprentjes en talrijke foto's van begrafenissen. Ik heb foto's gekregen van overledenen waarvan de nabestaanden niet eens wisten dat er toen foto's gemaakt zijn. Heel emotioneel natuurlijk als je zoiets zestig jaar later ontdekt.''
De gedenksteen die zondag 4 mei onthuld wordt, bevat de namen van een viertal Wieringermeerbewoners. Nico Sijm, Piet Lockx, Jan van Strien en Hotze Bekema. Stuk voor stuk jonge mannen, al of niet getrouwd met of zonder kinderen, maar allen op tragische wijze omgekomen en 'op de erevelden achtergebleven.' Familieleden van de gevallen Indiëgangers zijn bij de plechtigheden aanwezig.