Geknuffelde huiler sukkelt in slaap op reddingboot
Uitgegeven op 13-06-2010 om 20:18  |  link  |  bewaar  |  print

DEN OEVER - Dat de KNRM er niet alleen voor in nood verkerende mensen op het water is, wist men misschien niet, maar ook dieren worden met enige regelmaat van de dood gered. Afgelopen zaterdag werden enkele vrijwillige bemanningsleden van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij in Den Oever opgetrommeld voor een evacuatie, met dit keer wel een heel bijzondere evacué: een huiler!



Het is zaterdagochtend rond de klok van elf als schipper René Bakker van sportvisboot Wuta uit Den Oever een wel heel bijzondere ontdekking doet. Bij zijn voor anker liggende schip op de Waddenzee zwemt een zeehondenbaby van een paar dagen oud rondjes tussen de vislijnen van de hengelaars. De huiler is zijn moeder kwijtgeraakt en maakt een vermoeide indruk. Luid huilend zwemt het ongelukkige diertje maar rond de boot. De hengelaars krijgen zelfs een beetje medelijden met het hulpeloze zeehondje. Gelukkig verricht het grote schepnet van schipper René wonderen; de huiler wordt aan dek gebracht en de schipper van de reddingboot wordt op zijn beurt ingelicht. Ondertussen wordt de huiler zorgzaam vastgehouden en geknuffeld, zodat de kleine zuigeling zich wat op zijn gemak kan gaan voelen.





De snelle reddingboot Johanna Margareta, die uitsluitend door vrijwilligers wordt bemand, vaart na het schutten in de Stevinsluis richting de Wuta, waarvan de schipper de komst van de reddingboot al afwacht. Op het sportvisschip wordt het hoogstens drie dagen oude beestje in de zorgzame armen van een redder gedrukt. Maar niet voordat er een afscheidsknuffel is gegeven. Zelfs hengelaars kunnen verdrinken in de liefdevolle oogjes van zo'n kleine zeehond. Met een gepaste vaart wordt er door de Johanna Margareta koers naar Oudeschild gezet, alwaar medewerkers van Ecomare de huiler opvangen en verder zullen grootbrengen. “Of het diertje ons volledig vertrouwde, of dat het zo uitgeput was weten we niet, maar het viel tijdens de reis naar Texel in mijn armen zo in slaap”, zegt een KNRMer. Het zeehondje wordt vernoemd naar de ontdekker; de schipper van de Wuta. In het geval van het mannelijke geslacht zal dat René worden, en in het geval van het vrouwelijke geslacht Renee.