Allerheiligen en Allerzielen in de Michaëlskerk van Oosterland
Uitgegeven op 28-10-2009 om 19:08  |  link  |  bewaar  |  print

OOSTERLAND - 'Het diepste verdriet' zondag 1 november, 10.30 uur . Op 1 november is het Allerheiligen. Het woord zegt het al: alle heiligen worden op die dag herdacht. Op 2 november is het Allerzielen. Dan wordt iedereen herdacht die ons lief was en gestorven is. In onze tijd staat Allerzielen weer volop in de belangstelling en wordt er aan Allerheiligen weinig aandacht besteed. Misschien is dat een reactie op de tijd van het rijke Roomse leven toen er bijna dagelijks een gedenkdag voor één of meer heiligen was.



Elke heilige had iets speciaals gepresteerd, en dat mocht nooit vergeten worden zodat gewone stervelingen daar nog wat van konden leren. Omdat het er zoveel waren en er maar driehonderdvijfenzestig dagen in een jaar zitten waren er ook heiligen die in de verdrukking kwamen en vergeten werden. Dat kon natuurlijk niet en daarvoor was dan Allerheiligen bedoeld: dan had je ze allemaal in één keer.

Heiligen worden dikwijls voorgesteld als mensen zonder fouten, waar 'gewone' mensen zich niet mee kunnen meten. Maar wie de heiligenlevens bestudeert, weet dat ook een heilige met vallen en opstaan het leven heeft geleerd. Dáár raken de levens van heiligen en gewone stervelingen elkaar: er is geen vaste route om de kunst van het leven te leren. Veel levenskunst kan j e worden voorgedaan, maar j e moet wèl zelf op dat aanbod ingaan.

Bijna veertig jaar lang viert het Oecumenisch Centrum Michaëlskerk Allerzielen. Om ook de beleving van niet-religieuze mensen tot hun recht te laten komen, doet ze dat zo laagdrempelig mogelijk. De werkgroep die de viering van 1 november heeft voorbereid bestaat uit zes jongeren van 14 jaar. Begeleid door cantor Kees Klein en met advies van theoloog Karen Hagg hebben zij de viering een verrassende inhoud gegeven waarin ook eigen ervaringen in het omgaan met verlies en gedenken een plaats kregen.

Centraal staat het spel 'De tranenkruikjes' - een theatrale bewerking van een oud-Nederlands volksverhaal met als thema 'verdriet en troost' - waarin het meisje Roosmarijn leert dat een mens zelf heel wat tranen moet laten voordat hij in staat is een ander te troosten. Een aantal kinderen van de Michaëlscantorij assisteert hierin als 'tranendragers' .

Aan het slot van de viering kan iedereen die dat wil een gedachtenis-kaarsje aansteken voor een onvergetelijk mens. Men kan gerust de kinderen meenemen naar Allerzielen in Oosterland: de werkgroep heeft terdege rekening gehouden met hun belevingswereld.

De gehele dienst wordt door solisten, Museumkoor en Kindercantorij met bijpassende liederen omlijst. Dries Post begeleidt het gezang op het Teschemacher-orgel en Gerard Gerritse op contrabas. Parkeren kan in Oosterland niet in de dorpskom, maar aan de Keizerspoeldijk, op 150 meter afstand van de kerk.