Blaasfeest in het Vikingschip
Uitgegeven op 17-04-2016 om 11:25  |  link  |  bewaar  |  print

DEN OEVER - Apollo en Winkel’s Harmonie gaven een duo-concert in het Vikingschip. Beide harmonieorkesten deden het thema, allemaal blaasmuziek, eer aan. Het slot van de avond werd zelfs een blaasfeest, toen alle musici samen tot één grote harmonie samen smolten.

Toetti, het jeugdorkest van Winkel’s Harmonie, beet samen met de slagwerkleerlingen van Apollo het spits af. Dirigent Wilma Beers leidde de jeugd, versterkt door enkele ‘oudere’ jongeren, door een drietal werken. Solo’s op slagwerk en trompet verraadden enig talent, al miste het orkest vanwege de kleine bezetting uiteraard de volle uitstraling van een groot orkest.


Toetti en de slagwerkers van Apollo

Zodra Winkel’s Harmonie onder leiding van Astrid Gorter begon te spelen vulde de zaal zich met blaasmuziek. Alle secties kwamen sprankelend naar voren in de fanfare van Heart in Morion. Bij Italiëgangers riep Queen of the Dolomites (Jacob de Haan) ongetwijfeld vakantieherinneringen op. Een lichte aarzeling in de langzame delen werd ruimschoots goed gemaakt door een uitbundig slot. Het orkest bleef even in Italië en speelde verschillende thema’s uit de film Nuovo cinema paradiso. Componist Ennio Morricone won een Oscar voor de muziek. Het was zonder meer het hoogtepunt van het concert van Winkel’s Harmonie. Het orkest vervolgde met Adios Nonino van Astor Piazolla. Het nummer is vooral bekend van ‘de traan’ bij het huwelijk van Maxima en Willem-Alexander. Die werd dan ook op de achtergrond in beeld gebracht. Wilma Beers vertolkte op altsaxofoon de bandola op bijzondere, onberispelijke wijze. Do-Re-Mi (uit de Sound of Music) en Here we go zorgden voor een vrolijk en feestelijk slot, zij het met enkele haperingen.

Apollo nam na de pauze onder leiding van Jeroen Drenth plaats op het podium. Het orkest opende met Overture to a new age, een eigentijds stuk met traditionele kenmerken en moeilijke passages. Apollo kwam gaandeweg beter op dreef en bracht het tot een overtuigend einde. Een komisch intermezzo was Immer Kleiner, waarin Con Valk op klarinet de hoofdrol vertolkte. Zijn instrument werd gaandeweg steeds kleiner en uiteindelijk bleef slechts het mondstuk over. Apollo vervolgde met Ardross Castle uit Hymn of the Highlands. Het was een sfeervolle muzikale rondreis door de Schotse Hooglanden met aan bijzondere rol voor de altsaxofoon, die de doedelzak vertolkte. Het laatste werk was Efteling Highlights, waarin zeven melodieën uit het pretpark ten gehore werden gebracht. Uiteraard ontbrak de Dance Macabre (van Camille Saint-Saëns) uit het Spookslot niet. Voor dit deel was het harmonieorkest even uitgebreid met een niet-blazer. Een violiste dook op tussen de trompetten. De krakende viool aan het begin van de Dance Macabre kan immers alleen goede vertolkt worden door een viool.


Het podium was net groot genoeg voor Apollo en Winkel's Harmonie samen

Het slot van het concert was overweldigend. Beide orkesten werden samengevoegd tot één grote harmonie. Er was blijkbaar goed samen geoefend, want de samensmelting was harmonieus. Astrid Gorter dirigeerde Butterfly Overture, een stuk over verliefdheid met vlinders in de buik, maar ook in de muziek. Jeroen Drenth besloot het concert met Out of Africa. Een keuze, die geen nadere uitleg behoefde. De avond had niet beter besloten kunnen worden.


Winkel's Harmonie o.l.v. Astrid Gorter


Apollo o.l.v. Jeroen Drenth


De klarinet van Con Valk wordt 'Immer Kleiner'


Een ongebruikelijk 'blazer' in Dance Macabre

Bert Loos