Winterconcert Harmonie trekt volle kerk
Uitgegeven op 17-12-2012 om 12:43  |  link  |  bewaar  |  print

HIPPOLYTUSHOEF - Harmonie bestaat 125 jaar en sloot het jubileumjaar af met een winterconcert in de Ankerkerk. Het fanfareorkest nam slechts een deel van het concert voor haar rekening. Gemengd koor Mescalanza uit Julianadorp nam het andere deel voor haar rekening. Dat zorgde voor een aangename afwisseling.

Zelden zal de Ankerkerk op zondag zo goed gevuld geweest zijn als tijdens het winterconcert van Harmonie en Mescalanza. Het was geen kerstconcert, simpel vanwege het feit, dat Mescalanza geen kerstrepertoire heeft. Harmonie speelde onder leiding van Jeroen Drenth wel een aantal kerstnummers. Harmonie had gekozen voor een frisse opening met Norwegian Christmas ouverture. Afwisselende muziek met een vrolijke opening, gevolgd door sfeervolle kerstmuziek. In de rustige delen waren er nog enkele onvolkomenheden, maar dat zette het orkest in de volgende stukken, het melodieuze Eat Anglia en Er is een roos ontprongen recht. Het laatste nummer van Harmonie voor de pauze, Morricone’s Melody was nu eens geen aaneenschakeling van bekende filmmelodieën van Morricone, maar een mooie compositie met een solo van Marijke Mast-Ott op trompet. In haar eerste solo haperde zij nog even, iets wat haar zelden gebeurt, maar dat deed zij in het vervolg van het werk vergeten.
Het uit ongeveer veertig zangers bestaande koor Mescalanza nam vervolgens plaats achter het orkest. Gezamenlijk werd Gabriella’s Song uit de film As it is in heaven uitgevoerd. Jammer, dat koor en orkest maar twee nummers samen uitvoerden (één voor en één na de pauze). De combinatie was niet alleen iets anders dan anders, maar klonk ook uitstekend.



Mescalanza, dat mengelmoes betekent, is niet alleen een mengelmoes qua bezetting (vrouwen en mannen van alle leeftijden), maar ook qua repertoire. Het koor startte onder leiding van Laura Rodenhuis à capella met I have ere this time. De muziek was gevarieerd en dat droeg bij aan het luistergenot. Na het Afrikaans getinte nummer Tuimbe volgden drie popsongs. De eerste was het bekende Avond van Boudewijn de Groot, dat mede dankzij het arrangement bijna nieuw klonk. Non, non rien ná chance van de Poppy’s miste die diepgang. Dat werd echter ruimschoots goed gemaakt met het slotnummer voor de pauze, MLK van U2. Het nummer, gewijd aan Martin Luther King, werd solo gezongen en à capella begeleid door het koor.

Na de pauze zette Mescalanza het concert voort met Come again (een lied uit de zestiende eeuw) en Canon of Joy met de prachtige muziek van Ode to joy uit de negende symfonie van Beethoven. Het koor werd begeleid op elektrische piano. De volumeknop had wel iets terug geschroefd mogen worden, want de begeleiding was iets te overheersend. Een heel andere begeleiding had het Latijs Amerikaanse numme Oye. Koorleden zijn betere zangers dan percussionisten. Ook nu werden enkele populaire nummers gezongen, Bring him home uit de musical Les Miserables, California dreamin’ van de Mama’s en Papa’s en Earth Song. De song van Michael Jackson werd ondersteund met handgebaren, de koorleden hadden er zelfs witte handschoenen voor aangetrokken. Gelukkig bleven de bewegingen ondergeschikt aan de muziek.
Harmonie vervolgde het concert met Exodus Song, bekend geworden door Paul Anka. In het arrangement van Johan de Meij hadden alle secties hun inbreng. Christmas Surprise was het hoogtepunt na de pauze. Bekende en onbekende kerstmelodieën werden afgewisseld, evenals de muziekstijl, van big band tot musical en pop. De uitsmijter Christmas Crackers kon daar niet aan tippen, ook al waren de melodieën bekender, maar Jingle Bells is nu eenmaal geen muzikaal hoogstandje.
Koor en orkest besloten samen met Swinkling Christmas, een medley van Amerikaanse en Engelse kerstliedjes. Met name de slotmelodie, War is over van John Lennon was, dankzij de uitstekende vertolking door Mescalanza, een indrukwekkend slot.

Bert Loos