Van Maximus, onze razende reporter
Uitgegeven op 12-04-2012 om 15:58  |  link  |  bewaar  |  print

DEN OEVER - Wij zijn blij met tips en artikeltjes. "Maximus" stuurde via de mail ons er eentje op.

"Hoi redactie,
niet speciaal, maar misschien als vulling? Het was net voor het middaguur en het weer was prachtig toen ik besloot een klein rondje Wieringen op de fiets te doen. Ik fietste een rondje over de haven van Den Oever toen ik ongeveer in het midden iets zag drijven. Ik fietste langs de afslag in de richting van de Afsluitdijk. Toen ik weer keek zag het niet meer .....raar...dacht ik nog.... een tiental seconden later kwam het weer boven water en ik realiseerde dat het een zeehond moest zijn. Nu komen die wel vaker in de haven een kijkje nemen, maar voor mij was het al weer een hele tijd geleden dat ik ze in de haven had gezien. Het dier zwom in de zelfde richting en keek af en toe naar me. Ik fietste langs Sandfirden en Nuteck en de kade van de sportvissers op. De zeehond was inmiddels ook in de andere richting aan het zwemmen richting afslag. Halverwege stopte ik om naar het dier te kijken. Ook de zeehond stopte en kwam wat hoger uit het water, alsof hij me beter wilde zien. Ik probeerde net een plaatje te maken,maar was net te laat. Anderhalve minuut later kwam er een mosselenboot de haven binnen en de zeehond verdween dacht ik. Ik had mijn fiets weer gepakt en reed naar het einde van de spotvisserskade en zette mijn stalen ros tegen de muur. Toen de boot bijna tegen de kant lag ,kwam de zeehond weer boven water...Dit keer pas na ruim 2 minuten. Het beest leek op zijn gemak te zijn en kwam wat dichter bij de kade, snel mijn telefoon weer te voorschijn en ik kon een plaatje maken als bewijs "pfffff"....blies het dier in mijn richting,alsof hij wilde zeggen "Dit was het weer ik ga"...en zwom in de richting van de havenmond en verdween onder water. Pas na anderhalve minuut zag ik hem weer, een heel eind verderde haven uit. Terug naar mijn fiets, sprong erop en kwam tot de ontdekking dat mijn achterband leeg stond...."pfff'" deed ik nu. Gelukkig heb ik altijd reserve spullen bij me en reed richt de Afsluitdijk toen ik op het pad glas ontdekte van een stukgesmeten bierflesje. Dat was dus de boosdoener van mij lekker band. Ik stapte af en heb mijn fiets gedragen tot ik weer op de normale straat stond. Als er dus mensen zijn die daar ook een keer naar een zeehond willen kijken pas dan op voor nogal wat glas wat daar ligt. Een mooie plek met een fraai zicht,maar een vloer als een glasbak. Jammer. Ik fietste weer terug langs de afslag waar een paar ouderen stonden te filosoferen. Ze hadden me gezien aan de overkant en een vroeg: "Wat was dat voor zeehond?"....."Een natte!" zei ik en reed snel door.

Maximus de fietsende reporter