(advertentie)
Najaarsconcert Apollo houdt het publiek in de ban
Uitgegeven op 13-11-2011 om 10:26 | link | bewaar | print
DEN OEVER – De orkesten van Apollo gaven gisteravond in een goed gevuld Vikingschip een gevarieerd concert. Niet alleen de verschillende orkesten, maar ook het gekozen repertoire zorgde voor veel afwisseling. Er was voor elk wat wils.
De jeugd heeft de toekomst en dat liet Jong Apollo horen
Jong Apollo opende, gadegeslagen door ouders en grootouders, het concert. De jeugdige slagwerkers vonden, soms nog wat aarzelend, hun weg.
Na de jongste muzikanten betrad Opleidingsorkest Apollo onder leiding van John Numeijer het podium. Het orkest speelde met steun van enkele leden van het ‘grote’ orkest drie nummers.
Opleidingsorkest Apollo o.l.v. dirigent John Numeijer
Hoewel een paar jeugdleden wegens ziekte verstek moesten laten gaan was het optreden een goede opwarmer voor de rest van de avond. De gekozen werken, waaronder All about Soul van Billy Joel en de door iedereen gekende muziek uit The Blues Brothers lagen goed in het gehoor.
Van een heel andere orde was het optreden van de Slagwerkgroep Apollo onder de bezielende leiding van Dick Hondema. Twee slagwerkers openden op bescheiden wijze het nummer Mozambique. De muziek zwol aan, toen vijf anderen één voor één aansloten. De slagwerkgroep kreeg al snel de handen op elkaar.
Drum! Werd uitgevoerd op clico’s
Her orkest bespeelde uiteenlopende instrumenten en bracht veel afwisseling. In Century Drums werd met snelle beats zelfs een uitstapje naar de housemuziek gemaakt. Je hebt niet altijd instrumenten nodig. Iedereen heeft immers handen en voeten en daarmee werd Swing it! uitgevoerd. De slagwerkers bleken in Drum! ook met alledaagse clico’s muziek te kunnen maken.
Niet het ‘laatste avondmaal’, maar het nummer ‘Honger!’
De slagwerkgroep besloot haar optreden niet op, maar voor het podium. Met borden en bestek werd het nummer Honger! vertolkt, dat werd besloten met de kreet ’pauze!’
Na de pauze was het de beurt aan het Harmonieorkest, dat onder leiding van John Numeijer traditiegetrouw startte met een mars. A Winter’s Tale schiep een ingetogen muzikaal beeld van de winter. Hoewel het niet de bedoeling was om kerstsfeer tot uitdrukking te brengen, ontkwam het stuk daar niet helemaal aan, er klonken snowbells in de verte . . .
Harmonieorkest Apollo pakte uit met goede en afwisselende muziek
Het orkest maakte een welkom uitstapje naar de klassieke muziek met werken van Ludwig van Beethoven. Twee Duitse dansen van deze componist bleken uitermate geschikt voor vertolking door een harmonie. Adagio uit de pianosonata no.8 van Beethoven was voorwaar niet het eerste het beste stuk. Dankzij het arrangement van Georges Moreau werd het werk niet te zwaar aangezet en bleef de oorspronkelijke opzet van de componist behouden.
Na Beethoven was het podium even voor saxofonist Frank Bakker. Hij werd in het zonnetje gezet, omdat hij al 25 jaar met veel enthousiasme zijn partijtje mee blaast. Meestal reikt een lid van de bond dan een penning en oorkonde uit. De bondsvertegenwoordiger was echter verhinderd en daarom nam voorzitter Peter Houdijk de honneurs waar.
Apollo keerde terug naar muziek van de 20ste eeuw met als opwarmertje Always look on the bright side of life. De song uit Life of Brian klinkt altijd wat chaotisch, maar Apollo wist het publiek tot meeklappen te bewegen. Na een intermezzo van de eigentijdse mars Olimpica werd vervolgd met The best of Billy Joel. Verschillende bekende hits als The Piano Man en She’s always a woman to me kwamen in een medley voorbij. Niet minder bekend was de uitvoering van Non, je ne regrette rien, de meest bekende chanson van Edith Piaf. Cindy Sijmonsma, die de hele avond de nummers op onderhoudende wijze aan elkaar praatte, vertaalde op verzoek van de dirigent een deel van de Franse tekst. De uitsmijter werd gespeeld door het harmonieorkest en de slagwerkgroep. We will rock you van Queen leende zich uitstekend voor dit gezamenlijk optreden. Omdat er geen toegift was ingestudeerd werd het finalenummer nogmaals gespeeld. Een goede keuze, want tet publiek klapte de tweede keer nog enthousiaster mee.
Apollo had niet alleen de keuze van repertoire goed gedoseerd, maar ook de lengte van het concert. Om klokslag half elf klonken de laatste noten en konden de musici een verdiend staand applaus in ontvangst nemen.
Uitgegeven op 13-11-2011 om 10:26 | link | bewaar | print
DEN OEVER – De orkesten van Apollo gaven gisteravond in een goed gevuld Vikingschip een gevarieerd concert. Niet alleen de verschillende orkesten, maar ook het gekozen repertoire zorgde voor veel afwisseling. Er was voor elk wat wils.
De jeugd heeft de toekomst en dat liet Jong Apollo horen
Jong Apollo opende, gadegeslagen door ouders en grootouders, het concert. De jeugdige slagwerkers vonden, soms nog wat aarzelend, hun weg.
Na de jongste muzikanten betrad Opleidingsorkest Apollo onder leiding van John Numeijer het podium. Het orkest speelde met steun van enkele leden van het ‘grote’ orkest drie nummers.
Opleidingsorkest Apollo o.l.v. dirigent John Numeijer
Hoewel een paar jeugdleden wegens ziekte verstek moesten laten gaan was het optreden een goede opwarmer voor de rest van de avond. De gekozen werken, waaronder All about Soul van Billy Joel en de door iedereen gekende muziek uit The Blues Brothers lagen goed in het gehoor.
Van een heel andere orde was het optreden van de Slagwerkgroep Apollo onder de bezielende leiding van Dick Hondema. Twee slagwerkers openden op bescheiden wijze het nummer Mozambique. De muziek zwol aan, toen vijf anderen één voor één aansloten. De slagwerkgroep kreeg al snel de handen op elkaar.
Drum! Werd uitgevoerd op clico’s
Her orkest bespeelde uiteenlopende instrumenten en bracht veel afwisseling. In Century Drums werd met snelle beats zelfs een uitstapje naar de housemuziek gemaakt. Je hebt niet altijd instrumenten nodig. Iedereen heeft immers handen en voeten en daarmee werd Swing it! uitgevoerd. De slagwerkers bleken in Drum! ook met alledaagse clico’s muziek te kunnen maken.
Niet het ‘laatste avondmaal’, maar het nummer ‘Honger!’
De slagwerkgroep besloot haar optreden niet op, maar voor het podium. Met borden en bestek werd het nummer Honger! vertolkt, dat werd besloten met de kreet ’pauze!’
Na de pauze was het de beurt aan het Harmonieorkest, dat onder leiding van John Numeijer traditiegetrouw startte met een mars. A Winter’s Tale schiep een ingetogen muzikaal beeld van de winter. Hoewel het niet de bedoeling was om kerstsfeer tot uitdrukking te brengen, ontkwam het stuk daar niet helemaal aan, er klonken snowbells in de verte . . .
Harmonieorkest Apollo pakte uit met goede en afwisselende muziek
Het orkest maakte een welkom uitstapje naar de klassieke muziek met werken van Ludwig van Beethoven. Twee Duitse dansen van deze componist bleken uitermate geschikt voor vertolking door een harmonie. Adagio uit de pianosonata no.8 van Beethoven was voorwaar niet het eerste het beste stuk. Dankzij het arrangement van Georges Moreau werd het werk niet te zwaar aangezet en bleef de oorspronkelijke opzet van de componist behouden.
Na Beethoven was het podium even voor saxofonist Frank Bakker. Hij werd in het zonnetje gezet, omdat hij al 25 jaar met veel enthousiasme zijn partijtje mee blaast. Meestal reikt een lid van de bond dan een penning en oorkonde uit. De bondsvertegenwoordiger was echter verhinderd en daarom nam voorzitter Peter Houdijk de honneurs waar.Apollo keerde terug naar muziek van de 20ste eeuw met als opwarmertje Always look on the bright side of life. De song uit Life of Brian klinkt altijd wat chaotisch, maar Apollo wist het publiek tot meeklappen te bewegen. Na een intermezzo van de eigentijdse mars Olimpica werd vervolgd met The best of Billy Joel. Verschillende bekende hits als The Piano Man en She’s always a woman to me kwamen in een medley voorbij. Niet minder bekend was de uitvoering van Non, je ne regrette rien, de meest bekende chanson van Edith Piaf. Cindy Sijmonsma, die de hele avond de nummers op onderhoudende wijze aan elkaar praatte, vertaalde op verzoek van de dirigent een deel van de Franse tekst. De uitsmijter werd gespeeld door het harmonieorkest en de slagwerkgroep. We will rock you van Queen leende zich uitstekend voor dit gezamenlijk optreden. Omdat er geen toegift was ingestudeerd werd het finalenummer nogmaals gespeeld. Een goede keuze, want tet publiek klapte de tweede keer nog enthousiaster mee.
Apollo had niet alleen de keuze van repertoire goed gedoseerd, maar ook de lengte van het concert. Om klokslag half elf klonken de laatste noten en konden de musici een verdiend staand applaus in ontvangst nemen.
Actueel...
Occasions