Nu op Kerkplein: Accu grastrimmer

Werken én wonen op Agriport
Door: Kees Zwaan

Uitgegeven op 18-10-2017 om 19:19

Als een burgerlijke samenleving niet geconfronteerd wil worden met mensen die anders zijn of andere normen hebben heeft diezelfde samenleving de neiging om ze af te zonderen, te isoleren. Nette burgers willen niet besmet worden door 'de' vreemdeling. Dat was vroeger zo en anno 2017 is die neiging nog springlevend.

Ja, tenzij: ten koste van veiligheid
Hollands Kroon heeft toestemming gegeven voor een woonvoorziening op Agriport voor zo' n 300 gastarbeiders. Want het adagium 'ja-tenzij' is intussen de lijfspreuk geworden van de bestuurders in Hollands Kroon. Ondernemers wordt geen strobreed in de weg gelegd. Het zullen laagbetaalde Polen zijn die er komen wonen. Vlak bij hun werk. Ze zullen nauwelijks met autochtonen in aanraking komen en niet de kans krijgen om te integreren. Is niet een van de principes van Hollands Kroon om een veilige, rustige woonomgeving te bevorderen? Met de vergunning voor een dergelijk 'Polenhotel' zal de veiligheid en de rust in Hollands Kroon niet gediend zijn. De Polen zullen volledig op zichzelf en hun landgenoten zijn aangewezen. Zo zullen ze zich het Nederlands en de Nederlandse waarden en normen moeilijk eigen kunnen maken. Met alle gevolgen van dien. Wat gaat zo'n grote groep doen in hun vrije tijd? Moeten de 'huismeesters' fungeren als politieagenten? Enkele dagen geleden meldde de krant een grootscheepse vechtpartij in Noordwijk waarbij gewonden vielen, nabij een complex waar Polen wonen.



Asterdorp
Ik moest denken aan een presentatie die Saskia van den Heuvel gaf in de grote boerderij aan de Slootweg, in de volksmond Joods Werkdorp geheten. Een Joodse werkgroep wil het gebouw graag als museum inrichten, maar heeft nog niet het benodigde geld verzameld om het aan te kopen. Saskia vertelde over het 'Vergeten Getto' in Amsterdam, Asterdorp (foto). Dat was een 'dorpje' van 131 appartementjes met een hoge muur eromheen. Er was slechts één poort in de muur aanwezig. Dit om goed in gaten te houden wie en wat er binnenkwam en -uitging. In die woninkjes kwamen zogenaamde 'ontoelaatbare gezinnen' te wonen. Gezinnen die door de nette burgers als asociaal werden gezien en moesten worden heropgevoed. Saillant detail is dat alleen de communisten in de Amsterdamse Raad tegen de bouw van dit 'dorp' waren omdat zij er ethische bezwaren tegen hadden.

Getto
Ali de Regt beschrijft Asterdorp uitgebreid in haar studie 'Arbeidersgezinnen en beschavingsarbeid'. Asterdorp werd geopend in 1927. Het werd een fiasco. Ruzies en vechtpartijen waren haast aan de orde van de dag. Mensen hebben toch een bepaalde mate van bewegingsvrijheid nodig en willen niet voortdurend gecontroleerd worden. En ook niet zo dicht op elkaar wonen. Tijdens de oorlog maakten de Duitsers dankbaar gebruik van de voorziening (de Duitsers maakten er een 'JudenViertel' van) door er Joodse gezinnen naar toe te brengen om ze later te deporteren naar concentratiekampen. Asterdorp heeft onlangs het predicaat 'getto' gekregen.

Integratie vereist kleinschaligheid
Een voorziening als die voor welke de heipalen reeds de grond in zijn gedreund is niet wenselijk in Hollands Kroon. Grote kans dat het het karakter krijgt van een getto. Dat moet koste wat kost worden voorkomen. Het lijkt erop dat de Provincie niet gelukkig is met deze ontwikkeling op Agriport. Wie hier woont en werkt dient namelijk zoveel mogelijk de kans te krijgen zich aan te passen aan onze samenleving en te integreren. Gettovorming is uit den boze...