Nu op Kerkplein: Broeikas

Sieraad
Door: Gerard Laernoes

Uitgegeven op 19-09-2016 om 16:06

OOSTERLAND - 'Oosterland moet mee in de vaart der volkeren!' Dat was de opdracht, die Mathijs Bakker me als voorzitter van de oudercommissie gaf bij mijn benoeming tot hoofd der school. De school telde in 1981 slechts 31 leerlingen, dat was onder de opheffingsnorm.
Kortom: er moest wat gebeuren om in stand te blijven.

En er is veel gebeurd.
Bijzondere schoolreizen, doelen op het sportveld, tientallen excursies en een continurooster.

De school groeide gestaag in leerlingenaantal. Er was zelfs een uitbreiding van het gebouw noodzakelijk geworden. Dat had ook te maken met de kleuters die er sinds de vorming van de basisschool bij waren gekomen.

Deze uitbreiding werd voltooid met het plaatsen van een luidklok.
Een eerder plan, een carillon met negen klokjes, werd wegens het ontbreken van voldoende draagvlak hiervoor, afgeblazen. Jammer, het zou een unicum zijn in Nederland: een school met een klokkenspel. En steeds een ander liedje bij de aanvang van de lessen. Met de Koninkijke Klokkengieters Petit en Fritsen waren er al plannen gemaakt, ook over de billijke aanschafprijs waren we het eens.
Het ging niet door, het was te hoog gegrepen. Een fluitje volstond ook om de kinderen naar binnen te krijgen, was de zuinige kritiek.

Ook tegen één klok was bezwaar. Er meldde zich zelfs iemand als bestuurslid van de ouderraad om dit 'onzalige plan' tegen te houden. Eerst boeken, en dan een bel, was zijn argumentatie.

Toch kwam er een luidklok. Dat was te danken aan de toen geldende éénprocentsregeling.
Die bepaalde dat 1 % van de bouwkosten mocht worden besteed aan een kunstwerk.
Dat was 5.000 gulden. Dankzij bijdragen van de aannemer en anderen kon de bel aangeschaft worden. Die bekostigden onder meer de aanleg van krachtstroom en de plaatsing.
Er was een hoogwerker nodig om 'klokkentoren' en klok op hun plaats te krijgen.

Ongeveer 25 jaar heeft de luidklok dienst gedaan. Tot in Den Oever en op Smerp was het vrolijke gegalm te horen. In al die tijd is er slechts eenmaal een stil protest tegen het gebeier geweest.
Een dorpsbewoner die wilde uitslapen had een sok om de klepel gebonden.

Maar verder niets dan lof. Zo als bijvoorbeeld van de inspecteur van het onderwijs.
Hij sprak van een 'welluidend sieraad van de school'.
Ik moest hem gelijk geven.
Het klonk als een klok.